Utrata wartości aktywów stwierdzona w trakcie badania sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta może być niemiłym zaskoczeniem. By ograniczyć ryzyko wystąpienia takiej sytuacji, warto systematycznie analizować kondycję przedsiębiorstwa oraz wyceniać poszczególne aktywa. Idealnym rozwiązaniem jest zatem regularne przeprowadzanie testów na utratę wartości. Koniec roku kalendarzowego sprzyja podsumowaniom, w tym również takim dotyczącym kwestii finansowych. Podobnie jest również w biznesie. Grudzień dla wielu przedsiębiorców jest miesiącem kończącym rok obrotowy, a jednocześnie początkiem gorącego okresu związanego ze sporządzaniem sprawozdań rocznych, konsolidacją wyników grup kapitałowych oraz przygotowaniem do wizyty biegłego rewidenta badającego sprawozdanie finansowe. Audyt sprawozdań finansowych – wątpliwości związane z wartością godziwą W ramach corocznych przeglądów ze strony audytorów często padają dość niewygodne pytania dotyczące wartości godziwej poszczególnych aktywów przedsiębiorstwa. Skąd takie pytania? Ich podstawą są regulacje zawarte w Ustawie o Rachunkowości oraz Międzynarodowych Standardach Rachunkowości, w tym przede wszystkim MSR 36 opisującym przesłanki utraty wartości aktywów. Zgodnie z zapisami tego standardu obowiązkowemu badaniu należy poddawać przynajmniej raz w roku takie aktywa jak: wartość firmy pochodząca z konsolidacji, wartości niematerialne i prawne, rzeczowe aktywa trwałe, udziały / akcje w innych podmiotach wyceniane w cenie nabycia, nieruchomości inwestycyjne wyceniane w cenie nabycia pomniejszonej o dotychczasowe umorzenia. W związku z tym wszystkie przedsiębiorstwa, które sporządzają sprawozdania zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości powinny zadbać o to by wszelkie aktywa wykazywane w bilansie ewidencjonowane były w wartości księgowej, która nie przekracza wartości odzyskiwalnej. W przypadku zaistnienia odwrotnej sytuacji, tj. takiej w której wartość bilansowa jest wyższa od wartości odzyskiwalnej, konieczne jest wprowadzenie odpisu aktualizującego wycenę. Takie zdarzenie będzie miało oczywiście swoje negatywne konsekwencje i przełoży się bezpośrednio na ostateczny wynik finansowy przedsiębiorstwa. Jak uniknąć zaskoczenia i przygotować się na pytania o utratę wartości? By zminimalizować ryzyko wprowadzania korekt wynikających z zaleceń audytora, dotyczących wyceny poszczególnych aktywów, można zawczasu przygotować odpowiednie argumenty potwierdzające ich rzeczywistą wartość godziwą. Podstawowym mechanizmem pozwalającym na uniknięcie takiego zaskoczenia jest systematyczne przeprowadzanie testów na utratę wartości – najlepiej przynajmniej raz w roku, krótko przed rozpoczęciem badania przez biegłego rewidenta. Przedstawienie audytorowi dokumentu przygotowanego przez niezależnego doradcę, potwierdzającego sporządzenie takiego testu, w większości przypadków pozwoli na uzyskanie pozytywnej oceny sprawozdania oraz ograniczy ryzyko wprowadzenia istotnych wartościowo odpisów aktualizujących wycenę aktywów. Potwierdzenie zdolności do generowania przepływów pieniężnych Co więcej, poza spełnieniem wymagań sprawozdawczych, przeprowadzenie testu na utratę wartości pozwala również na ocenę czy poszczególne aktywa spełniają w wystarczającym stopniu swoją podstawową rolę. Każde aktywo wykorzystywane w działalności operacyjnej powinno przyczyniać się do generowania pozytywnych przepływów pieniężnych. Co do zasady, jeśli aktywo nie spełnia tego warunku, jego wartość nie powinna być wyższa niż cena możliwa do uzyskania w momencie likwidacji lub sprzedaży. Należy jednak pamiętać, że rozpatrywanie zdolności dochodowych poszczególnych aktywów indywidualnie, w niektórych przypadkach, może prowadzić do błędnych wniosków. Dlatego też często przeprowadza się testy na utratę wartości w odniesieniu do zbiorów aktywów, które łącznie określane są jako ośrodki generujące przepływy pieniężne (z ang. CGU – cash generating unit). Pozaustawowe przesłanki testów na utratę wartości Poza wymogami wynikającymi z Międzynarodowych Standardów Rachunkowości czy samej Ustawy o Rachunkowości, warto zwrócić uwagę również na inne przesłanki, które mogą uzasadniać nawet częstsze niż roczne weryfikowanie wartości poszczególnych aktywów. W praktyce rynkowej najczęściej wartość aktywów poddaje się badaniu w przypadku zaobserwowania takich czynników jak: utrata przydatności, trwały spadek notowań giełdowych spółki, uszkodzenia majątku, spadki cen rynkowych produkowanych dóbr, niższa wydajność produkcji, wzrost cen na rynku dostawców, restrukturyzacja dotychczasowej działalności, niekorzystne zmiany prawne, technologiczne, gospodarcze, zmiany założeń technologiczno – ekonomicznych. W natłoku zadań związanych z zamykaniem roku obrotowego na pewno pojawią się liczne wątpliwości związane z wyceną wartości aktywów. Dlatego warto z wyprzedzeniem zadbać o sporządzenie testów na utratę wartości by spełnić wymagania wynikające z MSR 36.

Od 1 stycznia 2019 r. zgodnie z nowymi wytycznymi MSSF 16, leasingobiorcy będą rozpoznawać praktycznie wszystkie umowy leasingu w bilansie, w związku z czym aktywa z tytułu leasingu operacyjnego, w postaci nowo powstałych praw do użytkowania aktywów, będą podlegać zasadom dotyczącym utraty wartości stosowanym w przypadku aktywów leasingu finansowego i innych rzeczowych aktywów trwałych (tak jak wymaga tego MSR 36). 5 rzeczy, które musisz wiedzieć o utracie wartości prawa do użytkowania aktywów pod MSSF 16 1. Powstają narastające odpisy z tytułu utraty wartości 2. Należy ustalić wartość godziwą aktywów leasingowanych 3. Może nastąpić zmiana okresu użytkowania składnika leasingu 4. Uwzględnienie zobowiązania leasingowego w grupie aktywów jest dobrowolne 5. Dopuszczalne jest podejście portfelowe do celów klasyfikacji i wyceny aktywów 1. Powstają narastające odpisy z tytułu utraty wartości Uwzględnienie aktywów z tytułu leasingu operacyjnego w testach na utratę wartości grupy aktywów może skutkować narastającymi odpisami z tytułu utraty wartości. Ponadto, przedsiębiorstwa mogą potrzebować reorganizacji procesów, aby prawidłowo zastosować wytyczne standardu. Wytyczne mogą mieć szczególny wpływ na przedsiębiorstwa z mniejszymi grupami aktywów, które doświadczyły spadku oczekiwanych przepływów pieniężnych. Zgodnie z MSSF należy przeprowadzać test długoterminowych aktywów na utratę wartości, który zawiera się w 2 krokach. Pierwszy krok to test na wartość możliwą do odzyskania, gdzie planujemy niezdyskontowane przepływy pieniężne i porównujemy je do wartości bieżącej. Drugi krok to określenie wartości godziwej grupy aktywów i porównanie jej z wartością bilansową. View more 2. Należy ustalić wartość godziwą aktywów leasingowanych Jeżeli grupa aktywów długoterminowych, w tym aktywa będące przedmiotem leasingu, utraciła wartość, powinien zostać dokonany odpis z tytułu utraty wartości. W przypadku poszczególnych aktywów nie należy dokonywać odpisu z tytułu utraty wartości poniżej wartości godziwej, jeżeli wartość godziwa jest łatwa do określenia. W przypadku grupy aktywów obejmujących aktywa będące przedmiotem leasingu, które nie były wcześniej poddawane odpisowi z tytułu utraty wartości, można wdrożyć procesy kontroli mające na celu ustalenie wartości godziwej. Leasingobiorca powinien dokonać wyceny zobowiązania leasingowego w pewnych konkretnych sytuacjach. Chociaż przesłanka utraty wartości nie musi stanowić czynnika powodującego ponowną ocenę okresu leasingu, a w konsekwencji ponowną wycenę zobowiązania z tytułu leasingu, oba te czynniki nie wykluczają się wzajemnie. Zmiany w zobowiązaniu z tytułu leasingu przy ponownej wycenie są odzwierciedlone w aktywach leasingowych. View more 3. Może nastąpić zmiana okresu użytkowania składnika leasingu W przypadku utraty wartości przedmiotu leasingu, może być wymagana zmiana założonego wcześniej okresu użytkowania przedmiotu leasingu. Występuje ona także w przypadku zmiany sposobu wykorzystania składnika aktywów. Niezależnie od tego, przedsiębiorstwo, które planuje opuścić wynajętą powierzchnię, której nie zamierza podnajmować, nie powinna zakładać, że aktywa leasingowe nie mają przyszłej wartości. Spółka powinna ponownie rozważyć okres użytkowania składnika aktywów na podstawie jego oczekiwanego wykorzystania, a także określić, jaka oczekiwana wartość godziwa składnika aktywów w dniu wyjścia byłaby z perspektywy uczestnika rynku. Amortyzacja za pozostały okres użytkowania powinna uwzględniać oczekiwaną wartość godziwą składnika aktywów w momencie wyjścia. View more 4. Uwzględnienie zobowiązania leasingowego w grupie aktywów jest dobrowolne Test na utratę wartości aktywów wymaga porównania wartości bilansowej grupy aktywów do jej oczekiwanych nie zdyskontowanych przyszłych przepływów pieniężnych, znanych jako test na wartość możliwą do odzyskania. Podczas przeprowadzania testu, można zdecydować się na włączenie lub wyłączenie zobowiązania leasingowego od grupy aktywów. Przedsiębiorstwa, które wykluczają zobowiązanie, powinny również wykluczyć związane z tym koszty najmu z oczekiwanych przyszłych wypływów pieniężnych. Natomiast te, które obejmują zobowiązanie w grupie aktywów, powinny również obejmować powiązane z nim koszty najmu. Przedsiębiorstwa, które zdecydują się uwzględnić związane z tym koszty najmu, mogą zdecydować się na uwzględnienie całego kosztu najmu w oczekiwanych przepływach pieniężnych lub tylko na części związanej ze spłatą kapitału. Wybór dotyczy wyłącznie stałych płatności głównych. Płatności zmienne (nie odzwierciedlone w zobowiązaniu leasingowym) powinny być uwzględniane w oczekiwanych przyszłych wypływach pieniężnych. View more 5. Dopuszczalne jest podejście portfelowe do celów klasyfikacji i wyceny aktywów Standard pozwala przedsiębiorstwom rozliczać aktywa będące przedmiotem leasingu, które mają podobne cechy jak pozostałe aktywa w portfelu, pod warunkiem, że wynik nie będzie znacząco różny. Chociaż wytyczne pozwalają na podejście portfelowe do celów klasyfikacji leasingu i wyceny, aktywa leasingowe nie muszą być koniecznie łączone w celu przeprowadzenia testu na utratę wartości. Przedsiębiorstwo powinno zdecydować, które grupy aktywów powinny być uwzględnione w poszczególnych aktywach leasingowych. View more Przykład z życia wzięty Chociaż można postrzegać leasingowany budynek jako pojedynczy składnik leasingu, każde z pięter może spełniać definicję oddzielnego składnika leasingu. W związku z tym, jeśli przedsiębiorstwo opuszcza jedno piętro, właściwe może być ponowne oszacowanie, czy istnieje więcej niż jeden składnik dzierżawy, i ujęcie opuszczonego piętra (lub pięter) jako oddzielny składnik dzierżawy. Ponadto, ponieważ przedsiębiorstwa mogą śledzić przepływy pieniężne związane z opuszczoną kondygnacją, mogą być zobowiązane do uwzględnienia opuszczonej podłogi (lub pięter) jako odrębnej grupy aktywów, która byłaby oddzielnie oceniana pod kątem utraty wartości.

Jaki wpływ na wycenę aktywów mają trudne sytuacje gospodarcze takie jak ograniczenie skali działalności przedsiębiorstwa? Jak zarządzać utratą wartości aktywów? Spadek rentowności, ograniczenie działalności lub inne trudne sytuacje mogą powodować utratę wartości ekonomicznej moich aktywów, z których zamierzałem czerpać zyski. Nie dotyczy to oczywiście wszystkich takich sytuacji – poniżej opisujemy jak do tego podejść. 1. Dlaczego się przejmować? Obowiązek corocznej weryfikacji wartości aktywów wynika wprost z przepisów zarówno ustawy o rachunkowości (Art. 28 UoR, KSR4), jak i standardów międzynarodowych (MSR36). 2. Od czego zacząć? Katalog przesłanek jest szeroki, ale też otwarty. KSR4 wymaga tu „profesjonalnego osądu”, czyli rozsądku i doświadczenia, co jest sprawą nieostrą. Najlepiej przeczytać katalog przesłanek i odpowiedzieć na pytanie - czy któraś z nich mnie dotyczy. Wystarczy spełnienie jednej przesłanki, aby była konieczność dalszych etapów procedury. Przesłanki mogą wymagać pogłębionej analizy. Warto jednak na to poświęcić czas lub nawet poprosić o zewnętrzne wsparcie, gdyż na tym etapie proces może się zakończyć, a kolejny może wiązać się z większym kosztem lub nakładem pracy. Te, które dotyczą należy rozpatrzyć pod kątem skali ich wpływu mierzonej czasem i pieniądzem. Tu należy odrzucić te, których wpływ jest albo chwilowy, albo wartościowo niewielki. Można je sprowadzić do takich głównych grup: 3. Na czym to polega? Algorytm działania jest prosty: Na etapie Testu pamiętaj, że wystarczy, aby tylko jedna metoda dała wartość wyższą od księgowej. Ostatecznie zwróć uwagę na właściwe ujęcie wyniku Testu, aby uniknąć bałaganu w przyszłości, np. tworząc skorygowany plan amortyzacji. 4. Kto ma to zrobić? Zarząd, a w praktyce pion finansowy firmy. Rolą księgowego / CFO nie jest sporządzenie testu, ale dopilnowanie, aby odpowiednie osoby go wykonały i udokumentowały (notatka, podpisana przez zarząd, a niekiedy obszerniejszy raport). „Wartość rynkowa” wymaga wyceny – często to rola rzeczoznawcy lub biegłego rewidenta. „Wartość ekonomiczna” wymaga obliczenia „oczekiwanych przepływów pieniężnych z danej grupy aktywów” co nie jest proste, jeśli nasza księgowość nie jest dostosowana do takich analiz. Tu również może być konieczna pomoc biegłego rewidenta. 5. Przykład W firmie A w 1Q2020 zatrzymano produkcję, osiągnęła znaczną stratę, oraz: W 2Q2020 powróciła do rentowności – tu: przesłanki wskazują na chwilowy ich charakter (nawet jeśli narastająco rok 2020 skończy się stratą). W 2Q2020 straty się zmniejszyły, ale nie wiadomo kiedy uda się odzyskać rentowność, fabryka jest nowa – tu przesłanki są spełnione, lecz test wartości rynkowej skończy się pozytywnie, jeśli w prosty sposób wykaże się, że można by ją sprzedać po wartości wyższej niż księgowa. Polecamy: Oferta specjalna: Pakiet książek – Nowa matryca stawek VAT Towary i Usługi z programem INFORLEX PKWiU + CN, stawki VAT i WIS na 2 m-ce Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Test na utratę wartości przeprowadza się corocznie, MSR nie przewidują bowiem amortyzacji wartości firmy. Zyski i straty ze zbycia jednostki zależnej uwzględniają wartość bilansową wartości firmy dotyczącą zbywanej jednostki proporcjonalnie do zbytego udziału w aktywach netto takiej jednostki.

Zgodnie z prawem bilansowym wycena aktywów w bilansie powinna być poddawana regularnej ocenie. W sytuacji, gdy pojawią się przesłanki wskazujące na utratę wartości składników bilansu, należy dokonać stosownych odpisów aktualizujących ich wartość. Aby określić, czy taki spadek wartości miał miejsce, wykonuje się testy na utratę wartości aktywów, które stanowią przedmiot rozważań niniejszego artykułu. Zmniejszenie wartości składników bilansu może nastąpić w dwojaki sposób – poprzez odpis amortyzacyjny lub odpis aktualizujący wartość. O ile wykonywanie odpisów amortyzacyjnych nie budzi zwykle większych wątpliwości, o tyle wykonywanie odpisów aktualizujących nie zawsze jest tak oczywiste. Przesłanki, które wskazują na utworzenie takiego odpisu, są bowiem bardzo różnorodne. Kiedy już jednak zostanie ustalone, że zaistniała konieczność dokonania odpisu aktualizującego wartość, nasuwa się pytanie, o jaką kwotę w istocie należy zaktualizować dany składnik aktywów. W tym celu należy wykonać test na utratę wartości aktywów, którego procedura została szczegółowo opisana w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 4 „Utrata wartości aktywów”. Zgodnie z KRS 4 utrata wartości składnika majątkowego następuje w momencie częściowej lub całkowitej utraty zdolności do przynoszenia jednostce korzyści ekonomicznych. Korzyści ekonomiczne należy natomiast rozumieć jako wymierny potencjał przyczyniania się przez składnik majątku (indywidualnie lub wspólnie z innymi składnikami aktywów) do: powstawania i zbywania produktów (wyrobów, usług) i towarów stanowiących przedmiot działalności operacyjnej jednostki oraz utrzymywania inwestycji, z których jednostka, na podstawie uzasadnionych przesłanek, może oczekiwać przyszłych wpływów środków pieniężnych, lub ograniczania przyszłych operacyjnych wydatków pieniężnych, lub zamiany aktualnej jego formy na przyszłe wpływy środków pieniężnych, także gdy można przewidywać łańcuch kolejnych zamian jednej formy składnika aktywów na inne, jednak z perspektywą wpływu, w końcowym ogniwie, środków pieniężnych, lub zmniejszania wydatków z tytułu przyszłej spłaty aktualnych lub przyszłych zobowiązań jednostki1. Chcąc określić utratę wartości, należy ustalić tzw. wartość odzyskiwalną, której wielkość jest uzależniona od wartości handlowej oraz wartości użytkowej aktywów. Wartość handlowa jest równa możliwej do uzyskania cenie sprzedaży netto danego składnika majątku. W sytuacji, gdy ustalenie ceny sprzedaży jest niemożliwe, wówczas za wartość handlową aktywa przyjmuje się jego wartość godziwą, pomniejszoną o przewidywane koszty sprzedaży (z wyłączeniem kosztów finansowych i obciążeń z tytułu podatku dochodowego)2. Wartość użytkowa z kolei wynika z przydatności gospodarczej danego składnika aktywów. W odniesieniu do aktywów trwałych wyznacza się ją jako wartość zdyskontowanych przyszłych korzyści ekonomicznych netto z obiektu oceny utraty wartości, ustaloną przy założeniu dalszego jego wykorzystywania (utrzymywania)3. Wartość odzyskiwalna stanowi wyższą z dwóch powyżej przytoczonych wartości (handlowej i użytkowej). Jeżeli wartość odzyskiwalna jest na dzień bilansowy niższa od wartości bilansowej obiektu oceny utraty wartości, wówczas należy dokonać odpisu aktualizującego wartość tego obiektu do wartości odzyskiwalnej4. Warto zauważyć, że nie wszystkie składniki majątku generują korzyści ekonomiczne samodzielnie. Wówczas test na utratę wartości należy przeprowadzić dla najmniejszej możliwej do wyodrębnienia grupy aktywów, które wspólnie wypracowują korzyści ekonomiczne (tzw. ośrodek wypracowujący korzyści ekonomiczne). W wartości tej należy uwzględnić także aktywa wspólne (aktywa służące kilku różnym ośrodkom) oraz wartość firmy przypadającą na ośrodek5. Pozostałe 52% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu. Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY. Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułu Zobacz również Windykacja na koszt dłużnika Prowadzenie działalności gospodarczej niesie ze sobą ryzyko napotkania kontrahenta, który nie ureguluje wymagalnych zobowiązań. Powody takich sytuacji są różne. Jednak niezależnie od przyczyny, często jedynym wyjściem okazuje się wszczęcie sprawy sądowej. Warto wiedzieć, że kosztami takiego postępowania można obciążyć dłużnika. Jak to zrobić? Czytaj więcej Jak zaprojektować system alokacji kosztów, który będzie dostarczał wartość dodaną do systemu informacji zarządczej? Wpisując w popularnej wyszukiwarce internetowej hasło „alokacja kosztów”, możemy mieć 90-procentową pewność, że artykuł zacznie się od słów opisujących alokację kosztów jako proces identyfikowania i przypisywania kosztów usług niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej lub innego rodzaju podmiotu. W przeciwieństwie do oceny kosztów – alokacja jest mniej związana z faktyczną kwotą kosztu, a bardziej dotyczy alokacji lub przypisania kosztu do właściwej jednostki w organizacji. Z tej perspektywy alokację kosztów można postrzegać jako narzędzie, które pomaga efektywniej śledzić wszystkie koszty związane z bieżącą operacją, ponieważ każdy koszt jest powiązany z konkretnymi działami lub grupami działów w organizacji. Taka analiza z kolei prowadzi do możliwości weryfikacji procesu i dostarczenia wartości dodanej w zarządzaniu naszym przedsiębiorstwem. Żeby jednak tak się stało, całość musi być spójna, a system alokacji kosztów tak zaplanowany, by był zbieżny z celami organizacji. Czytaj więcej VcgfvQ. 47 397 427 125 239 228 394 81 480

test na utratę wartości aktywów